Blog van onze reisleider gerrit

Oeps ... ik voelde hem al aankomen. Na de schitterende blogs met belevenissen van het Fortune team kwam natuurlijk uiteindelijk ook de onvermijdelijke vraag: ,,Gerrit, wat vond jij als reisleider eigenlijk van deze trip? En wil je daar een blog over schrijven?’’

Natuurlijk wil ik graag delen hoe ik deze reis ervaren heb. Evenals alle voorgaande reizen is ook deze 10 daagse kennismaking met de ‘Parel van Afrika’ weer onvergetelijk. Niet te vergelijken met andere reizen, omdat het altijd weer de mensen en de ontmoetingen zijn die iedere trip uniek maken.  En zonder te overdrijven: het zijn werkelijk zes schitterende mensen met wie ik 10 dagen mocht optrekken. 

Allereerst Carin die met haar zorgzame en gestructureerde optreden onze steun en toeverlaat is. Wat moeten de kinderen thuis deze kanjer van een ma gemist hebben. 

Maar niet minder waardevol was de stimulerende en enthousiaste bijdrage van de goedlachse Denise. Diep respect voor de manier waarop ze alles positief benaderde, hoe ze met volle teugen genoot van alle programmaonderdelen en geen enkele uitdaging uit de weg ging. Nog nooit koffie gedronken en dan toch het besluit om hier tussen alle koffieboeren zelf ook ‘een bakkie ‘ te doen. 

Respect is er van mij ook voor Joost die aan het begin van de reis besloot om te stoppen met roken. Meestal slaat de nicotinebehoefte snel op het humeur, maar bij Joost hebben we geen seconde  gemerkt dat hij zijn ‘rokertje’ mistte. Deze grote en stoere vent heeft een minstens zo’n groot hart. Zijn vragen en meningen zijn soms scherp, maar wat hebben we genoten van de respectvolle manier waarop hij met anderen omgaat.  Hier een speldenprikje, daar een plaagstootje om vervolgens in bulderend lachen  uit te barsten als we hem al te serieus namen. Ruwe bolster, blanke pit. Kortom: een man waarvan je gewoon moet houden en genieten. Wat een mazzel dat hij erbij was met zijn scherpe blik en openhartige terugkoppelingen

En minstens zo’n unieke reisgenoot was Mark.  Zeldzaam hoe hij bewogen is met andere mensen. En zonder dat hij de taal sprak, gaf hij de allerarmsten langs de weg een bemoedigend woord en soms ook iets te eten. En wie Mark kent, weet dat al die contacten vergezeld gaan met een gebed en een zegening uit de Bijbel.  Wie aan het eind van de reis nog niet door heeft dat Mark leeft vanuit de christelijke levensovertuiging om de ander lief te hebben, zoals hij/zij zichzelf lief heeft, moet wel ziende blind en horende doof zijn. Het zal niemand verbazen dat ik de eerste avond al een mooi en open gesprek met hem had over de uitdagingen van het leven. 

Voordat ik afsluit met het ‘groot opperhoofd’ Ton wil ik eerst nog vermelden dat ik misschien nog wel het meest genoten heb van Collinda. Wat een supervrouw. Ondanks haar handicap (doof) heeft ze een enorm gevoel voor humor en kan ze met een simpel woord of gebaar samenvatten hoe ze de dingen beleeft. Nooit bang om te vragen en hartverwarmend om te zien hoe ze met de kinderen in Rakai omging.

Het was natuurlijk vooral een koffiereis en dan wil je natuurlijk als absolute koffiekenners naar Nederland terugkeren. En volgens mij is dat gelukt.  Met een tomeloze energie probeerde Ton iedereen keer op keer bij de les te houden als het weer al te ‘gezellig’ dreigde te worden.  Als een geroutineerde leider daagde hij iedereen uit om geen genoegen te nemen met simpele antwoorden. Hij wilde niet alleen de hoed, maar ook de rand leren kennen (voor de jongere lezers: een oud spreekwoord. Google maar!)

Desondanks, of misschien wel juist door zijn uitdagende en soms bewust confronterende vragen was het een reis die de deelnemers niet alleen wijzer, maar ook rijker heeft gemaakt.

Iemand zei al op de eerste dag dat een bezoek aan Rakai je weer leert om dankbaar en tevreden te zijn. Het was voor mij dan ook geen verrassing dat de werkelijke hoogtepunten van de reis niet bestonden uit unieke ontmoetingen met olifanten, leeuwen, buffels, nijlpaarden, chimpansees of andere inwoners van de savanne en het regenwoud. Iedereen vond unaniem de contacten met Betty Kalimi, haar zoon en de ontmoetingen met de kinderen in hun plaggenhutjes de gebeurtenissen om nooit meer te vergeten. Wat ben ik een bofkont dat ik de afgelopen 10 dagen met deze kanjers mocht optrekken.  Dat smaakt naar meer!!!!!!

Bedankt Fortune ( en natuurlijk Ton, Denise, Carin, Collinda, Joost en Mark) voor alles wat jullie doen voor deze mensen die zo weinig hebben, maar zoveel kunnen.👍👍👍🙏☕️🙏

Gerrit,

Reisleider (zeker geen reislijder)